Duże fragmenty Wielkiego Muru Chińskiego są utrzymywane razem dzięki cienkim warstwom organicznych materiałów, znanych jako „biokrusty”. Naukowcy odkryli to, analizując fragmenty Muru, który ma ponad 21 000 kilometrów długości i został zbudowany w wielu etapach, począwszy od 221 roku p.n.e.

Podczas budowy starożytni pracownicy często używali tłoczonej ziemi, mieszanki materiałów organicznych takich jak gleba i żwir. Chociaż te materiały są bardziej podatne na erozję niż inne, takie jak kamienie, często sprzyjają wzrostowi „biokrustów”.

Te „żywe tynki” składają się z sinic (mikroorganizmów zdolnych do fotosyntezy), mchów i porostów, które wzmacniają konstrukcję, zwłaszcza w suchych i półsuchych częściach kraju. Badanie opublikowane w piśmie Science Advances wykazało, że starożytni budowniczowie wiedzieli, które materiały mogą uczynić strukturę bardziej stabilną.

Badacze zebrali próbki z ośmiu różnych sekcji Muru zbudowanych między 1368 a 1644 rokiem n.e. podczas dynastii Ming, aby przetestować wytrzymałość i integralność Muru. Stwierdzili, że 67% próbek zawierało „biokrusty”, które są „inżynierami ekosystemu”. Badania wykazały, że próbki z „biokrustami” były czasami trzykrotnie mocniejsze niż próbki samej tłoczonej ziemi.

Sinice i inne formy życia w „biokrustach” wydzielały substancje, takie jak polimery, które ściśle wiązały się z cząstkami tłoczonej ziemi, wzmacniając ich stabilność strukturalną. W efekcie tworzyły one coś w rodzaju cementu, zapewniając murze dużą wytrzymałość mechaniczną i stabilność przed zewnętrzną erozją.

Źródło: Live Science