Ocean Arktyczny ociepla się cztery razy szybciej niż reszta światowych oceanów, co może prowadzić do zmian wzorców pogodowych i innych konsekwencji klimatycznych. Aby lepiej zrozumieć prądy oceaniczne i przewidywać przyszłe zmiany, prowadzone są badania takie jak Synoptic Arctic Survey.
Jednym ze sposobów śledzenia prądów oceanicznych jest monitorowanie radioaktywnych izotopów, które zaczęto wytwarzać w latach 50. XX wieku podczas testów nuklearnych. Choć te „radionuklidy” są teraz zbyt rozproszone, by je śledzić, zakłady przeróbki paliwa jądrowego nadal uwalniają dwa radionuklidy do Atlantyku: jod-129 i uran-236.
Payne i in. wykorzystują te radionuklidy, obecne w bardzo małych, ale wciąż wykrywalnych ilościach, aby dowiedzieć się o dziesięcioletniej drodze, jaką woda z Atlantyku przebywa do Basenu Kanadyjskiego w Oceanie Arktycznym. Analizują poziomy radionuklidów w próbkach z głębokiego Basenu Kanadyjskiego, które zebrano podczas ekspedycji Beaufort Gyre Observing System/Joint Ocean Ice Study w 2020 roku.
Naukowcy odkryli, że woda wpływająca do Basenu Kanadyjskiego podąża dwoma oddzielnymi ścieżkami: jedną przez Płaskowyż Czukocki i Grzbiet Northwind oraz drugą wzdłuż obwodu Płaskowyżu Czukockiego. Dodatkowo stwierdzili, że około 25%–40% zimowej wody z Oceanu Spokojnego zawiera ślady wody atlantyckiej, gdy dociera do Basenu Kanadyjskiego. Przypisują to zjawisko wynoszeniu wody na szelfie Beauforta w Alasce lub w Kanionie Barrow, na granicy mórz Czukockiego i Beauforta.
Porównując swoje wyniki do wcześniejszych badań, zauważają, że czasy przejścia wód atlantyckich do Arktyki nie zmieniły się w ciągu ostatnich 15 lat, co wskazuje na stabilność prądów w tym okresie.
Badania te potwierdzają, że jod-129 i uran-236 są przydatnymi markerami do śledzenia mas wody w Oceanie Arktycznym i przedstawiają wysokorozdzielczy obraz prądów w regionie. Autorzy sugerują, że przyszłe badania obejmujące rozszerzenie obszaru próbkowania na stok kontynentalny w pobliżu Grenlandii i Archipelagu Kanadyjskiego pomogą ujawnić odpływ do Oceanu Atlantyckiego i poprawić zrozumienie tego szybko zmieniającego się oceanu.
Źródło: EOS
