Ostatnie badania przeprowadzone przez zespół z Centrum Badań Ekologicznych HUN-REN na Węgrzech rzucają nowe światło na rolę starzenia się w ewolucji naszego gatunku. Tradycyjnie uważano, że starzenie się jest nieuniknionym skutkiem biologii, ale wyniki tych badań sugerują, że może mieć ono również ewolucyjną przewagę.

Według modelu komputerowego opracowanego przez badaczy, starość może być cechą pozytywnie selekcjonowaną, podobnie jak inne cechy. To odkrycie stawia pod znakiem zapytania dotychczasowe przekonania o starzeniu się jako wyłącznym produkcie ubocznym biologii.

Kluczowym czynnikiem, który może sprawić, że starzenie się staje się ewolucyjnie korzystne, jest silna selekcja kierunkowa. Oznacza to, że presje ewolucyjne, takie jak drapieżniki czy zmiany środowiskowe, mogą wpływać na rozwój cech w konsekwentny sposób. Ważna jest również znacząca selekcja krewniacza, gdzie geny mają większą szansę na przekazanie poprzez pomoc krewnych.

Na przykład, w zmieniającym się środowisku, starzenie się i śmierć mogą być bardziej korzystne dla jednostek, ponieważ dzięki temu zmniejsza się konkurencja, która utrudnia przetrwanie i rozmnażanie potomstwa z lepszymi kombinacjami genów.

Badacze sugerują również, że w przypadku organizmów silnie altruistycznych, wydłużone starzenie się wspomagane przez selekcję krewniaczą byłoby korzystne. Innymi słowy, osoby, które pomagają swoim krewnym w tworzeniu nowego pokolenia, częściej przekazują swoje geny związane z długowiecznością.

Mimo że ludzkość jako gatunek może być zafascynowana zatrzymaniem procesu starzenia, wydaje się, że senescencja odgrywa ważną rolę w ewolucji – rolę, którą eksperci nadal próbują zgłębić i zrozumieć. To otwiera nowe pytanie w biologii ewolucyjnej: czy starzenie się jest jedynie skutkiem biologii, czy też pełni ważną funkcję ewolucyjną.

Źródło: BMC Biology