Mgławica Kraba, od dawna fascynuje naukowców swoją złożoną strukturą. Stanowi pozostałość po supernowej zarejestrowanej w 1056 roku przez chińskich astronomów. To nie tylko piękny obiekt kosmiczny, ale także dom dla niezwykłego pulsara o „zebrowym” wzorze emisji radiowej.

Pulsary, będące szybko wirującymi neutronowymi gwiazdami, wyróżniają się intensywnymi polami magnetycznymi i emitowaniem promieniowania z biegunów. Pulsar w Mgławicy Kraba wyróżnia się specyficznymi właściwościami. Oprócz głównego i interpulsu wykazuje dodatkowe komponenty (HFC1 i HFC2), które tworzą unikalny wzór „zebry” w widmie radiowym. Taki fenomen do niedawna pozostawał zagadką.

Badania astrofizyka Michaiła Miedwiediewa z Uniwersytetu Kansas przynoszą wyjaśnienie tego zjawiska. Jego model, opisany w Physical Review Letters, sugeruje, że „zebrowy” wzór wynika z efektów dyfrakcji w magnetosferze pulsara. Plazma wypełniająca to środowisko działa jak ekran dyfrakcyjny, wpływając na sposób, w jaki promieniowanie radiowe jest odbierane na Ziemi.

Model ten wyjaśnia również, dlaczego pulsar emituje impulsy o wysokiej częstotliwości, które różnią się od standardowych emisji radiowych. Według Miedwiediewa, plazma magnetosferyczna, zawierająca regiony o różnych gęstościach, współrotuje z pulsarem, co prowadzi do powstawania interferencyjnych wzorów widocznych w emisjach.

Nowatorski model oferuje również potencjał do stosowania „tomografii” pulsarów, umożliwiając badania ich magnetosfer z niespotykaną dotąd precyzją. Co więcej, Miedwiediew przewiduje, że podobne zjawiska mogą być obserwowane w innych pulsarach, o ile ich emisje radiowe i wysokoenergetyczne są ze sobą zsynchronizowane.

Odkrycie to jest kolejnym krokiem w zrozumieniu skomplikowanej natury pulsarów i dostarcza narzędzi do badania ich wewnętrznych mechanizmów, co może zrewolucjonizować naszą wiedzę o tych tajemniczych obiektach.

Źródło: Universe Today