Gwiazdy w naszym sąsiedztwie słonecznym mogą wpływać na orbity planetarne, utrudniając cofanie się w czasie i badanie historii orbity lub klimatu Ziemi.
Astronomowie wykazali, że nowy czynnik powinien być brany pod uwagę przy obliczaniu horyzontu czasowego Ziemi: przeloty innych gwiazd w pobliżu Układu Słonecznego. Gravitacyjne fale wywołane przez te bliskie spotkania mogą skrócić horyzont czasowy Ziemi nawet o 10%, czyli o 7 milionów lat, według badania opublikowanego w „Astrophysical Journal Letters”.
Precyzyjna wiedza o przeszłej orbicie Ziemi jest kluczowa dla zrozumienia historii architektonicznej Układu Słonecznego oraz paleoklimatu planety, który był wpływany przez subtelne zmiany w jej orbicie.
Przy próbie zaglądania w przeszłość, precyzja ma znaczenie. Nawet najmniejsza niepewność w masie lub pozycji obiektu dzisiaj, będzie eksponencjalnie rosła, gdy ślad orbity jest śledzony miliony lat wstecz, aż w końcu, przeszłe orbity staną się zbyt chaotyczne, by można je było śledzić.
Astronomowie uznają horyzont czasowy Ziemi za 60–70 milionów lat. Poza tym, orbita Ziemi jest zbyt niepewna, aby astronomowie mogli ją śledzić, co uniemożliwia paleoklimatologom przypisywanie jej jako przyczyny głównych zmian klimatycznych.
Najnowsze dane z misji Europejskiej Agencji Kosmicznej Gaia pokazały, że gwiazda podobna do Słońca, HD 7977, minęła Układ Słoneczny około 2,8 miliona lat temu. Jest małe prawdopodobieństwo (5%), że przeszła ona w odległości 3,900 jednostek astronomicznych od Słońca, czyli około 100 razy dalej niż odległość między Słońcem a Plutonem. Jeśli HD 7977 minęła tak blisko, symulacje zespołu pokazują, że grawitacja tej gwiazdy wpłynęłaby na Układ Słoneczny, delikatnie rozciągając ekscentryczność orbity Ziemi i skracając jej horyzont czasowy do tylko 50 milionów lat.
To dostosowany horyzont czasowy, ogólnie ograniczenie, jak daleko wstecz naukowcy mogą szacować wpływ orbity Ziemi na jej klimat, umieszcza go w zasięgu zmiany paleoklimatycznej zwaną Maksimum Termalnym Paleocenu-Eocenu (PETM). Dane geologiczne sprzed około 55 milionów lat temu pokazują wzrost globalnej średniej temperatury o ponad 5°C, który mógł być spowodowany zmianą w ekscentryczności orbity Ziemi.
Źrodło: EOS
