Wiele religii, w tym chrześcijaństwo i islam, przez stulecia wykorzystywało teksty święte do usprawiedliwienia niewolnictwa, co wydaje się sprzeczne z ich podstawowymi zasadami miłości i współczucia. Kluczowym momentem, który został zinterpretowany na potrzeby usprawiedliwienia niewolnictwa, jest biblijna „Klątwa Chama”, pochodząca z Księgi Rodzaju. Cham, najmłodszy syn Noego, doświadczył gniewu ojca po tym, jak zobaczył go pijanego i nagiego. Noe przeklął syna Chama, Kanaana, skazując jego potomków na wieczną niewolę.

To wykorzystanie biblijnej historii przez wieki służyło jako podstawa dla religijnych liderów do usprawiedliwienia niewolnictwa osób pochodzenia afrykańskiego, uznając ich za potomków Kanaana. Tłumaczenie to było szczególnie popularne od XV wieku i wykorzystywano je do usprawiedliwienia transatlantyckiego handlu niewolnikami. Uważano, że przekleństwo Chama stanowi religijne uzasadnienie dla niewolnictwa, co pozwalało handlarzom niewolników i ich wspierającym kościołom oraz rządom przekonywać siebie o słuszności swoich działań.

Z kolei w Stanach Zjednoczonych klątwa Chama była używana jako ideologiczne uzasadnienie dla niewolnictwa osób afrykańskiego pochodzenia. Taka interpretacja była szczególnie popularna na południu kraju, gdzie uznawano ją za boski plan dotyczący losów różnych ras. To przekonanie było używane do obrony niewolnictwa aż do czasów Wojny Secesyjnej i nawet później.

Abolicjoniści i krytycy takiego wykorzystania tekstów świętych argumentowali, że jest to groteskowa interpretacja chrześcijańskiego tekstu, mająca na celu usprawiedliwienie tyranii i okrucieństwa. Frederick Douglass, uciekinier z niewoli i aktywista antyniewolniczy, krytykował kościoły za popieranie niewolnictwa i branie w nim czynnego udziału, podkreślając, że takie działania są całkowicie sprzeczne z nauczaniem chrześcijańskim.

Historia ta uwydatnia, jak religijne interpretacje mogą być używane do usprawiedliwienia niewolnictwa i innych form niesprawiedliwości, co pokazuje potrzebę ciągłej refleksji nad tym, jak religijne teksty są interpretowane i wykorzystywane w kontekście społecznym i politycznym.

Źródło: The Conversation