Nowe badania sugerują, że miliardy lat temu Jowisz był ponad dwukrotnie większy niż dziś, a jego pole magnetyczne aż 50 razy silniejsze. Odkrycia te mogą znacząco zmienić nasze rozumienie początków Układu Słonecznego.
Zespół naukowców z Caltech i Uniwersytetu Michigan, kierowany przez Konstantina Batygina i Freda C. Adamsa, przeanalizował dane dotyczące dwóch wewnętrznych księżyców Jowisza – Amaltei i Thebe. Ich lekko odchylone orbity pozwoliły obliczyć dawny rozmiar planety. Wyniki wskazują, że około 3,8 miliarda lat temu Jowisz miał objętość równą ponad 2000 Ziem, czyli ponad dwukrotnie więcej niż obecnie.
To przełomowe odkrycie, ponieważ pozwala zrekonstruować fizyczny stan Jowisza bez konieczności opierania się na niepewnych modelach akrecji gazu czy domysłach na temat budowy jego jądra. Badacze skupili się na twardych danych, takich jak moment pędu planety i dynamika orbitalna jej księżyców.
Według autorów badania, tak ogromny rozmiar Jowisza w przeszłości tłumaczy, dlaczego jego wpływ na kształtowanie się Układu Słonecznego był tak istotny. Potężna masa i grawitacja planety mogły wpływać na rozkład materii w dysku protoplanetarnym, a także chronić Ziemię przed uderzeniami asteroid.
Ustalenia te mają znaczenie nie tylko dla lepszego zrozumienia historii naszego Układu Słonecznego, ale również dla badań nad powstawaniem planet w innych systemach gwiezdnych. Pokazują bowiem, że gazowe olbrzymy mogły początkowo być znacznie większe niż są dziś, zanim utraciły część swojej masy i energii.
Dzięki tej pracy naukowcy zyskali bezprecedensowy wgląd w pierwotny etap życia Jowisza – moment, w którym zanikający gazowy dysk wokół młodego Słońca pozwolił planetom przyjąć ich ostateczne kształty.
Źródło: Universe Today
