Dzięki chińskiej misji Chang’e-6 naukowcy po raz pierwszy precyzyjnie ustalili wiek największego krateru na Księżycu – Basenu Bieguna Południowego-Aitken. To gigantyczne zagłębienie o średnicy 2 500 km i głębokości 10 km znajduje się na południowej półkuli Księżyca. Nowe badania wykazały, że krater powstał około 4,25 miliarda lat temu, co oznacza, że istnieje niemal od samego początku istnienia Układu Słonecznego.

Największy krater na Księżycu – pozostałość po gigantycznym uderzeniu
Na powierzchni Księżyca znajduje się niezliczona liczba kraterów, jednak Basen Aitken wyróżnia się zarówno swoimi rozmiarami, jak i położeniem. To najstarszy i największy udokumentowany krater uderzeniowy w Układzie Słonecznym, który przez miliardy lat skrywał tajemnice początków naszego naturalnego satelity.

Misja Chang’e-6, której głównym celem było pobranie próbek z niewidocznej z Ziemi części Księżyca, dostarczyła 1 935 gramów materiału, który po powrocie na Ziemię został poddany szczegółowej analizie. Dzięki temu udało się precyzyjnie określić moment, w którym gigantyczna asteroida uderzyła w Księżyc, tworząc ten kolosalny krater.

Analiza próbek ujawnia kluczowe daty
Zespół badaczy pod kierownictwem Chen Yi z Chińskiej Akademii Nauk przeanalizował około 1 600 fragmentów księżycowych skał, szczególnie koncentrując się na obecności noritu – gruboziarnistej skały magmowej. Za pomocą techniki datowania ołowiowo-ołowiowego, która mierzy stosunek różnych izotopów ołowiu, naukowcy odkryli dwa kluczowe momenty w historii tego regionu Księżyca:

• 4,25 miliarda lat temu – początkowe uderzenie, które utworzyło Basen Aitken.
• 3,87 miliarda lat temu – kolejny potężny impakt, który dodatkowo ukształtował geologię tego obszaru.

Co to odkrycie oznacza dla nauki?
Nowe dane rozwiązują wieloletni problem naukowy dotyczący wieku największego krateru Księżyca. Wcześniejsze szacunki różniły się nawet o 100 milionów lat, co utrudniało ustalenie chronologii powstawania struktur na powierzchni Księżyca.

Dokładne określenie momentu uderzenia jest niezwykle istotne, ponieważ pozwala naukowcom lepiej zrozumieć warunki panujące w Układzie Słonecznym na jego wczesnym etapie. Dzięki temu odkryciu możemy lepiej określić:

• Jak często dochodziło do uderzeń asteroid w Księżyc i inne planety, w tym Ziemię.
• Jakie były skutki tych impaktów dla formowania się atmosfery i wody na Ziemi.
• Czy podobne procesy mogły wpłynąć na rozwój życia na naszej planecie.

Księżyc jako klucz do przeszłości Układu Słonecznego
Księżyc to swoisty „kamień milowy” historii Układu Słonecznego. W przeciwieństwie do Ziemi, nie posiada aktywnych procesów geologicznych, takich jak tektonika płyt czy erozja, które mogłyby zniszczyć ślady dawnych zdarzeń. Dlatego analiza jego powierzchni pozwala na odczytywanie historii naszego kosmicznego sąsiedztwa w niemal nienaruszonej formie.

Misja Chang’e-6 udowodniła, że badania Księżyca mogą dostarczyć odpowiedzi na fundamentalne pytania dotyczące formowania się planet, bombardowania asteroidami i ewolucji kosmicznych struktur. Dzięki coraz dokładniejszym technikom analizy, naukowcy są coraz bliżej pełnego zrozumienia początków naszej kosmicznej historii.

Źródło: Universe Today