Naukowcy opracowali nową metodę określania wieku gwiazd, która pozwala na lepsze zrozumienie ich życiorysów – od narodzin w kosmicznych obłokach gazu i pyłu, aż po moment, gdy opuszczają swoje „gniazda” i oddalają się od innych młodych gwiazd w swoich pierwotnych gromadach. Dzięki temu możliwe jest lepsze zrozumienie ewolucji systemów gwiezdnych, a nawet całych galaktyk.

Zespół, którego liderem jest Núria Miret-Roig z Uniwersytetu Wiedeńskiego, wykorzystał dwie zaawansowane techniki: pomiar izochroniczny do określania czasu narodzin gwiazd oraz śledzenie dynamiki do ustalenia momentu ich „wyprowadzki”. Synchronizacja tych dwóch „kosmicznych zegarów” ujawniła, że gwiazdy pozostają blisko swoich rodzeństw gwiezdnych przez około 5,5 miliona lat po urodzeniu.

Odkrycie to ma znaczenie dla zrozumienia formowania się gwiazd, ewolucji gwiezdnej, a także formowania planet i galaktyk. Badanie, które wykorzystywało dane z misji kosmicznej Europejskiej Agencji Kosmicznej Gaia oraz pomiary prędkości radialnej gwiazd z katalogu APOGEE, zostało opublikowane 23 listopada w czasopiśmie „Nature Astronomy”.

Źródło: Nature