Rajendra Gupta, teoretyczny fizyk z University of Ottawa w Kanadzie, zaprezentował niezwykłą teorię, według której aktualnie przyjęty wiek Wszechświata to tylko złudzenie optyczne. Jego analiza wskazuje na to, że Wszechświat ma 26,7 miliarda lat i nie potrzebuje ciemnej materii do istnienia. Ta teoria stawia pod znakiem zapytania obecne modele kosmologiczne, które zakładają, że przyspieszone rozszerzanie się Wszechświata jest spowodowane ciemną energią. Według Gupty, jest to raczej efekt osłabiania sił natury w miarę ekspansji Wszechświata, a nie działanie ciemnej energii.

Gupta opiera swoje wnioski na oscylacjach z najwcześniejszych momentów istnienia Wszechświata, zachowanych w dużych strukturach kosmicznych. Jego teoria sugeruje, że istniejące modele ewolucji galaktyk i czarnych dziur mogą wymagać korekty, lub że Wszechświat jest znacznie starszy, niż obecnie uważamy.

Zmiana w postrzeganiu stałości sił, które rządzą oddziaływaniami między cząstkami, może mieć kluczowe znaczenie dla zrozumienia ekspansji kosmosu. Gupta rzuca wyzwanie dotychczasowym założeniom, sugerując, że zmieniające się oddziaływania między znanymi cząstkami mogą odpowiadać za rozszerzanie się przestrzeni.

Nowy model Gupty, nazywany CCC+TL, opiera się na idei „zmęczonego światła” i zmieniających się stałych sprzężenia. Teoria ta proponuje alternatywne wyjaśnienie dla fluktuacji w rozprzestrzenianiu się materii widocznej w przestrzeni, spowodowanych falami dźwiękowymi we wschodzącym Wszechświecie oraz blaskiem starożytnej świtnicy, znanym jako mikrofalowe promieniowanie tła.

Jeśli teoria Gupty okaże się prawdziwa, mogłoby to uprościć fizykę poprzez eliminację potrzeby wyjaśniania pochodzenia ciemnej materii i ciemnej energii. Jednak aby CCC+TL stało się akceptowanym modelem, Gupta musi przekonać kosmologów, że jego teoria lepiej wyjaśnia obserwowane zjawiska.

Na razie Wszechświat wciąż pozostaje „młody”, mając 13,7 miliarda lat, ale teoria Gupty dodaje nowych, fascynujących rozdziałów do jego historii. Badania te zostały opublikowane w „The Astrophysical Journal”.

Źródło: The Astrophysical Journal