Naukowcy zajmujący się badaniem planet odkryli, że planety sub-Neptuny, które są w rezonansie orbitalnym ze swoimi planetarnymi sąsiadami, mają mniejszą gęstość niż te, które nie znajdują się w takim układzie.
Planeta sub-Neptun to typ planety pozasłonecznej, która jest większa od Ziemi, ale mniejsza od Neptuna. Są one powszechnie występujące w Drodze Mlecznej, mimo że nie ma ich w naszym Układzie Słonecznym. Ich rozmiary zazwyczaj mieszczą się w przedziale od 1,5 do 4 promieni Ziemi. Planety sub-Neptuny mogą mieć gęstą atmosferę złożoną z wodoru i helu, a ich składy mogą zawierać mieszaninę skał, lodu i gazów.
Chociaż sub-Neptuny są liczne, ich gęstości trudno było precyzyjnie zmierzyć. Najnowsze badania sugerują, że sub-Neptuny dzielą się na dwie fizycznie różne kategorie: „puchate” i „niepuchate”.
Zespół z Uniwersytetu Genewskiego i Uniwersytetu w Bernie odkrył, że „puchate” sub-Neptuny częściej występują w układach rezonansowych, gdzie np. jedna planeta wykonuje jedną orbitę w czasie, w którym inna planeta wykonuje dwie orbity. Przykładem takiego układu jest system HD 110067, położony 100 lat świetlnych od Ziemi, gdzie sześć sub-Neptunów krąży wokół gwiazdy w dokładnym rytmie, tworząc łańcuch rezonansowy.
Najbardziej prawdopodobnym wyjaśnieniem mniejszej gęstości tych planet jest sposób, w jaki powstały. Zespoły rezonansowe mogą przetrwać jedynie w 5% przypadków, a ich zerwanie prowadzi do kolizji planet, które łącząc się, stają się bardziej gęste.
Źródło: Yahoo News