Pochodzenie Księżyca od wieków fascynuje naukowców i jest przedmiotem intensywnych badań. Najbardziej powszechnie akceptowaną teorią jest tzw. hipoteza gigantycznego zderzenia, według której około 4,5 miliarda lat temu Ziemia zderzyła się z obiektem o wielkości Marsa, nazwanym Teją. W wyniku tego katastrofalnego wydarzenia ogromna ilość materiału skalnego została wyrzucona w przestrzeń kosmiczną, z czego powstał Księżyc. Badania próbek gleby księżycowej, zebranych podczas misji Apollo, wskazują na chemiczną i izotopową zbieżność składu Księżyca i płaszcza Ziemi, co stanowi silny dowód na to, że Księżyc powstał właśnie z tego zderzenia.

Jednakże istnieje alternatywna teoria, która zdobywa coraz większą uwagę naukowców. Według niej Księżyc mógł zostać przechwycony przez grawitację Ziemi podczas bliskiego spotkania z systemem podwójnym – Księżycem i innym skalnym obiektem. Zjawisko to mogło przypominać to, co wydarzyło się z największym księżycem Neptuna, Trytonem, który mógł zostać przechwycony z Pasa Kuipera przez siły grawitacyjne Neptuna. Naukowcy zwracają uwagę na fakt, że orbita Księżyca nie pokrywa się z równikiem Ziemi, lecz leży w płaszczyźnie ekliptyki, co może sugerować, że Księżyc nie powstał bezpośrednio z materiału Ziemi.

Zwolennicy teorii przechwycenia uważają, że orbita Księżyca mogła początkowo być eliptyczna, a z czasem uległa zaokrągleniu pod wpływem sił pływowych. Symulacje komputerowe pokazują, że taki scenariusz jest matematycznie możliwy, choć niezwykle trudny do utrzymania przez długi czas. Warto zauważyć, że siły pływowe nadal wpływają na nasz Księżyc, który oddala się od Ziemi o około 3 cm rocznie.

Choć hipoteza gigantycznego zderzenia wciąż pozostaje dominującą teorią, badania nad alternatywnymi scenariuszami, takimi jak hipoteza przechwycenia, pokazują, że nasz naturalny satelita wciąż skrywa przed nami wiele tajemnic. Możliwe, że przyszłe misje kosmiczne dostarczą nowych danych, które pozwolą lepiej zrozumieć skomplikowane początki Księżyca.

Źródło: Universe Today