Najnowsze badanie opublikowane w GeroScience rzuca nowe światło na czynniki wpływające na długowieczność. Przebadano 44 000 Szwedów, którzy przeszli badania zdrowotne w wieku od 64 do 99 lat. Zaskakujące odkrycia wskazują na potencjalne biomarkery długowieczności.

Centenariusze, czyli osoby, które dożywają stu lat, stają się coraz liczniejszą grupą. Ich liczba podwaja się co dziesięć lat od lat 70. XX wieku. Pytanie o to, jak długo człowiek może żyć i co wpływa na długie i zdrowe życie, interesuje ludzi od wieków.

Badacze odkryli, że osoby, które dożyły stu lat, miały tendencję do niższych poziomów glukozy, kreatyniny i kwasu moczowego już od sześćdziesiątego roku życia. Warto zaznaczyć, że mediany większości biomarkerów nie różniły się istotnie między stulatkami a osobami, które żyły krócej. Niemniej jednak, nieliczni stulatkowie wykazywali bardzo wysokie lub bardzo niskie wartości.

Badanie wykazało, że niemal wszystkie z dwunastu biomarkerów były związane z szansą przeżycia stu lat. Nawet po uwzględnieniu wieku, płci i obciążenia chorobami, osoby z niższymi poziomami cholesterolu i żelaza miały mniejszą szansę przeżycia stu lat niż te z wyższymi poziomami. Natomiast wyższe poziomy glukozy, kreatyniny, kwasu moczowego i markerów funkcji wątroby zmniejszały szansę na stulecie.

Chociaż różnice w biomarkerach były niewielkie, wskazują one na potencjalny związek między zdrowiem metabolicznym, żywieniem a długowiecznością. Jednak badanie nie pozwala na wyciąganie wniosków odnośnie do tego, jakie czynniki wpływają na wartości biomarkerów. Niemniej jednak, warto zwracać uwagę na stan nerek, wątroby, poziom glukozy i kwasu moczowego w miarę starzenia się, co może być korzystne dla zdrowia. Chociaż szansa odgrywa pewną rolę w osiągnięciu długiego wieku, wyniki sugerują, że geny i styl życia również mogą mieć znaczenie.

Źródło: Science Alert