Przyglądając się dokładniej wzburzonej mgle gazu i światła gwiazd, która tworzy naszą galaktykę, można dostrzec ślady burzliwej przeszłości. Odkrycie tych blizn nie jest jednak proste, gdyż kosmiczne procesy mogą maskować dowody na kataklizmy, które ukształtowały Drogę Mleczną.
Dzięki danym zebranym przez satelitę Gaia, międzynarodowy zespół badaczy odkrył nowe szczegóły dotyczące hipotetycznego starcia między naszą galaktyką a orbitującą grupą gwiazd. Od lat 60. XX wieku naukowcy spekulują, że charakterystyczne S-kształtne wygięcie w dysku Drogi Mlecznej może być wynikiem powtarzających się starć z mniejszym sąsiadem, takim jak Karłowata Galaktyka Sferoidalna Strzelca.
Najnowsza analiza, prowadzona przez astronom Eloisę Poggio z Włoskiego Narodowego Instytutu Astrofizyki, wykazała, że pozycje i ruchy dziesiątek tysięcy gwiazd na obszarze obejmującym jedną czwartą galaktyki sugerują istnienie fali, która rozchodzi się przez to wygięcie. Ruchy tych gwiazd, przypominające falowanie oceanu, są na tyle subtelne, że ledwo przekraczają płaszczyznę galaktyki, ale ich zasięg jest ogromny, rozciągając się na ponad jedną czwartą odległości do krawędzi dysku.
Czy te ruchy są ze sobą powiązane, czy też fale i wygięcie powstały z różnych przyczyn, pozostaje kwestią dyskusji. Badacze usunęli wpływ wygięcia Drogi Mlecznej, aby lepiej zrozumieć pozostałe zmiany w pozycjach gwiazd, co zasugerowało możliwość występowania nieznanego zjawiska.
„Wygięcie i fala nie muszą koniecznie być spowodowane tym samym wydarzeniem,” wyjaśniła Poggio. „Będziemy jednak badać tę kwestię w przyszłości przy użyciu symulacji numerycznych.”
Nasza galaktyka ukrywa swoje rany dobrze. To tylko dzięki poszukiwaniu subtelnych śladów gwiazd, które znajdują się w nietypowych miejscach lub poruszają się w dziwnym kierunku, możemy znaleźć powody, aby szukać dowodów na przeszłe kosmiczne starcia.
Badania nad tą tajemniczą falą w dysku Drogi Mlecznej będą kontynuowane, a przyszłe analizy mogą ujawnić więcej szczegółów na temat formowania się i ewolucji tego zjawiska.
Źródło: Science Alert
