Niektóre układy podwójne gwiazd skrywają fascynujące tajemnice. W takich układach jedna gwiazda to „żywa” gwiazda ciągu głównego, podobna do naszego Słońca, a druga to „martwy” biały karzeł, pozostałość po gwieździe, która zakończyła procesy syntezy jądrowej. W momencie, gdy gwiazda ciągu głównego ewoluuje w czerwonego olbrzyma, oba obiekty mogą dzielić wspólną otoczkę – etap, który wciąż pozostaje jedną z największych zagadek astrofizyki.

Układy te, zwane wspólnymi otoczkami (CE), odgrywają kluczową rolę w tworzeniu supernowych typu Ia oraz emisji fal grawitacyjnych. Proces ten zachodzi, gdy biały karzeł przyciąga materię z czerwonego olbrzyma, co prowadzi do eksplozji supernowej, gdy masa białego karła osiągnie krytyczną wartość.

Najnowsze badania przeprowadzone przez zespół z Uniwersytetu w Toronto doprowadziły do zidentyfikowania 52 potencjalnych układów CE, co stanowi ogromny postęp wobec zaledwie dwóch znanych wcześniej przypadków. Wykorzystano dane z misji Gaia, przeglądu Pan-STARRS1 oraz badania 2MASS, a także techniki uczenia maszynowego, aby przeanalizować 299 gromad otwartych w Drodze Mlecznej.

Znaczenie tego katalogu jest ogromne, ponieważ umożliwia badaczom lepsze zrozumienie ewolucji gwiazd podwójnych. Wyniki sugerują, że wiele układów CE mogło zostać wyrzuconych z gromad macierzystych w wyniku procesów dynamicznych, takich jak „kopnięcia” natalne podczas formowania białego karła.

Chociaż te wstępne wyniki są ekscytujące, konieczne są dalsze obserwacje spektroskopowe, aby potwierdzić kandydatów i poszerzyć katalog. Badania te otwierają drogę do odkrycia nowych szczegółów jednego z najbardziej enigmatycznych etapów ewolucji gwiazd.

Źródło: Universe Today