Asteroid hyalosis (AH) to stosunkowo powszechna, łagodna zmiana, która sprawia, że oczy wyglądają, jakby zawierały gwieździste niebo. Ludzie z tą przypadłością nie mają faktycznie ciał niebieskich w oczach, ale dla obserwatorów ich spojrzenie przypomina rozgwieżdżone niebo.

To wiekowa przypadłość, która nie jest dobrze zbadana. Szacuje się, że dotyka około 1-2% populacji, a także zdarza się u psów. Najczęściej nie powoduje problemów ze wzrokiem, choć może utrudniać diagnozowanie innych chorób oczu. Zazwyczaj pojawia się stopniowo i większość osób nie zdaje sobie sprawy, że ją ma. Jedyną zmianą jest wygląd oka dla innych osób.

W 2018 roku, u 54-letniej kobiety z cukrzycą, podczas rutynowego badania wzroku, wykryto AH w lewym oku. Ona sama nie wiedziała o tej przypadłości.

Te „gwiazdy” to nagromadzenie materiału, najczęściej wapnia, w ciele szklistym oka, które wypełnia przestrzeń między siatkówką a soczewką. Z wiekiem, ciało szkliste może gromadzić zanieczyszczenia z infekcji, stanów zapalnych i krwotoków, powodując „męty”, które wyglądają jak ciemne, kręte plamki w polu widzenia.

Inne rodzaje zanieczyszczeń są niewidoczne dla osoby dotkniętej, ale wyglądają jak „iskrzące nieprzezroczystości” dla obserwatorów. W bezpośrednim świetle te asteroidowe ciała są „kremowo-białe”. Podczas badania za pomocą oftalmoskopu materiał ten błyszczy jak złoto.

Nie jest jasne, czy AH jest związane z innymi schorzeniami. Badania obserwacyjne dały mieszane wyniki. Wydaje się, że AH występuje bez stanu zapalnego, a niektórzy eksperci uważają, że jest związane z problemami naczyniowymi lub zaburzeniami recyklingu komórkowego.

W ostatnich latach naukowcy próbowali znaleźć w oczach wskaźniki szybkiego starzenia, spadku sprawności umysłowej poprzedzającego chorobę Alzheimera czy wczesnej śmiertelności. Nasze oczy są jedyną zewnętrzną częścią układu nerwowego, więc mogą ujawniać, co dzieje się wewnątrz organizmu. W 2022 roku model machine learning przewidział z dużą dokładnością długość życia osoby, analizując jej siatkówkę.

Czy AH może przewidywać podobne wyniki zdrowotne, pozostaje niejasne. Nasza obecna wiedza o AH opiera się głównie na dowodach anegdotycznych lub doświadczeniach klinicznych. Potrzebne są duże, randomizowane badania kliniczne, aby lepiej zrozumieć AH, szczególnie gdy rzadko powoduje objawy.

Źródło: Science Alert