Światło ultrafioletowe (UV) znajduje się poza widzialnym spektrum światła, które obejmuje długości fal od około 380 do 740 nanometrów. Światło UV ma krótsze fale, typowo od 10 do 380 nanometrów. Ludzkie oko wyposażone jest w fotoreceptory wrażliwe na światło widzialne, jednak większość światła UV jest filtrowana przez soczewkę oka, która chroni siatkówkę przed potencjalnymi uszkodzeniami UV.

Jednak w pewnych warunkach niektórzy ludzie mogą postrzegać światło UV. Młodzi ludzie, zwłaszcza ci poniżej 30 roku życia, mogą dostrzegać niewielką ilość światła UV jako blado fioletowo-niebieskie, zgodnie z badaniem przeprowadzonym na Uniwersytecie Georgii, gdzie wszyscy uczestnicy w wieku studenckim mogli zobaczyć światło UV o długości około 315 nanometrów. Ta zdolność zanika wraz z wiekiem, a wyraźny spadek zaczyna się około 30 roku życia.

Co ciekawe, osoby, które przeszły operację zaćmy, podczas której usunięto soczewkę oka i nie zastąpiono jej nową, lub osoby urodzone bez soczewki, mogą lepiej widzieć światło UV. Dla nich światło UV może wydawać się bladoniebieskie lub bladofioletowe. Zjawisko to zostało słynnie odnotowane w przypadku impresjonistycznego malarza Claude’a Moneta, który po operacji zaćmy zaczął widzieć i malować więcej odcieni niebieskiego i fioletu w swoich pracach. Dlatego, chociaż normalne ludzkie widzenie filtruje światło UV, aby chronić oczy, w określonych warunkach i u niektórych osób możliwe jest postrzeganie światła UV.

Źródło: Live Science