Naukowcom od dziesięcioleci zadają zagadkę tajemniczych wirów na powierzchni Księżyca. Te świetliste pasma o kontrastujących barwach, rozciągające się zarówno przez ciemne obszary, znane jako morza, jak i jaśniejsze wyżyny, mogą w końcu znaleźć swoje wyjaśnienie.

Najnowsze mapy topograficzne Księżyca wskazują, że te niezwykłe formacje są związane z różnicami wysokości na jego powierzchni. To odkrycie stoi w sprzeczności z dotychczasowymi przypuszczeniami naukowców.

„Lunarne wiry od dawna intrygowały naukowców, ponieważ nie do końca rozumieliśmy, jak powstały” – mówi główny autor badań, John Weirich. Do tej pory proponowano wiele teorii, takich jak anomalie magnetyczne chroniące powierzchnię Księżyca przed wiatrem słonecznym czy uderzenia asteroidów, ale żadna z nich nie wyjaśniała w pełni zjawiska.

Badania przeprowadzone przez naukowców przy użyciu danych z NASA’s Lunar Reconnaissance Orbiter na obszarze wirów w regionie Mare Ingenii po stronie niewidocznej Księżyca wykazały, że jaśniejsze obszary są średnio o kilka metrów niżej niż otaczające je ciemniejsze rejony. Podobny trend zaobserwowano w innym miejscu, w wirówce Reiner Gamma.

Możliwe, że jasny księżycowy pył jest transportowany do tych niższych obszarów przez nieznany proces. Może to być efekt uderzeń meteorytów lub działanie statyczności elektrycznej, która jest obfita na powierzchni Księżyca, zwiększając odbijalność światła w tych rejonach.

Chociaż te nowe badania nie dają ostatecznej odpowiedzi na pytanie, jak powstały lunarne wiry, pokazują, że topografia może być częścią tej zagadki. „Nietypowe obiekty czy zjawiska czasami są kluczem do głębszej wiedzy” – dodaje Weirich. „Dlatego właśnie wiry na Księżycu są tak fascynujące. I do tego wyglądają naprawdę niesamowicie.”

Źródło: Live Science