Tarantule, znane ze swojego „włochatego” wyglądu, mają ciało pokryte włoskami zwane setami, które są zbudowane z chityny – pochodnej glukozy tworzącej także egzoszkielet pająka. Te włoski pełnią kilka ważnych funkcji. Przede wszystkim działają jako organy zmysłów, pomagając tarantulom wyczuwać zapachy, smaki, dotyk oraz wibracje otoczenia, a znajdują się głównie na nogach i częściach ustnych pająków.

Najbardziej wrażliwe na zmiany ruchu powietrza są włoski zwane trichobothria, dzięki którym tarantule potrafią wychwytywać nawet najmniejsze drgania powietrza, co jest pomocne przy łapaniu lub reagowaniu na uciekające ofiary. Niektóre włoski są także wrażliwe na substancje chemiczne, co pomaga tarantulom w poszukiwaniu partnera do rozrodu.

Dodatkowo, tarantule posiadają na stopach gęsto upakowane włoski zwane skopulami, które umożliwiają im chwytanie się powierzchni, a także pomagają w chwytaniu ofiar. Włoski te pełnią również rolę izolacji termicznej, pozwalając tarantulom pozostać aktywnym w chłodne noce w tropikalnych lasach deszczowych i pustyniach, a także chronią przed wodą w przypadku zalewania.

Tarantule z zachodniej półkuli posiadają na brzuchu do miliona ostrych włosków zwanych urtikującymi, które wykorzystują do obrony. Gdy są zagrożone, tarantule strząsają te włoski, tworząc chmurę kłujących kolców, co umożliwia im ucieczkę. Włoski te mogą powodować podrażnienie, swędzenie, a nawet ślepotę, jeśli trafią w oczy. Natomiast tarantule z wschodniej półkuli nie mają takich włosków, ale posiadają silniejszy jad i agresywniejszą postawę wobec drapieżników.

Źródło: Live Scence