W XVI wieku rozpoczęto poszukiwanie technologicznych rozwiązań, co doprowadziło do powstania pierwszych mechanicznych zegarów, w tym zegarów wahadłowych. W kolejnych stuleciach rozwijano coraz dokładniejsze oscylatory, w tym zegary kwarcowe, które stały się standardem około 1940 roku. Zegary kwarcowe, choć dokładne, wykazywały unikalne cechy rezonansowe w zależności od warunków fizycznych, takich jak temperatura i ciśnienie.

Rozwiązaniem stały się zegary atomowe, które wykorzystują stałe rezonanse atomów. W 1955 roku zaprezentowano pierwszy praktyczny zegar atomowy, mierzący przejścia energetyczne w atomach cezu. W 1967 roku wspólnota naukowa zdefiniowała sekundę jako czas trwania 9,192,631,770 oscylacji energetycznych w atomie cezu.

Mimo tej definicji, naukowcy na całym świecie pracują nad jeszcze bardziej precyzyjnymi zegarami optycznymi atomowymi, wykorzystującymi przejścia indukowane światłem widzialnym w atomach strontu i iterbu. Rozważa się nawet ponowną redefinicję sekundy według oscylacji tych zegarów. Ta definicja jest dokładna do jednej bilionowej sekundy, ale naukowcy nie ustają w dążeniu do dalszego zwiększania precyzji pomiaru czasu.

Źródło: Live Science