Gdziekolwiek teleskop JWST spojrzy w przestrzeń, materia i energia oddziałują w spektakularny sposób. Webb ujawnia więcej szczegółów w tych interakcjach niż jakikolwiek inny teleskop, ponieważ może widzieć przez gęsty gaz i pył, które otaczają wiele obiektów.

Na nowym obrazie JWST dostrzega młodą protogwiazdę, mającą zaledwie 100 000 lat. Gwiazda ta nosi nazwę L1527 i na tym etapie swojego życia jest nadal osłonięta w chmurze molekularnej, która ją zrodziła. To jeden z powodów, dla których NASA zbudowała JWST (przy pomocy ESA i CSA). Teleskop może widzieć przez pył i gaz, aby ujawnić najwcześniejsze etapy formowania się gwiazd.

Ten obraz został uchwycony za pomocą instrumentu MIRI (Mid-Infrared Instrument). Młoda protogwiazda znajduje się w centrum obrazu i wciąż rośnie. Zbiera masę z dysku protoplanetarnego, który ją otacza. Dysk jest małą ciemną poziomą linią w centrum obrazu.

Protogwiazda nie jest gwiazdą ciągu głównego, więc nie przechodzi przez fuzję jak Słońce. Może mieć niewielką ilość fuzji deuteru w swoim jądrze, ale generuje energię w inny sposób. Kiedy grawitacyjna siła gwiazdy przyciąga materiał, jest on kompresowany i nagrzewany. Więcej energii pochodzi z fal uderzeniowych generowanych przez wpadający materiał, który zderza się z istniejącym gazem. To jest energia, która oświetla gwiazdę i jej otoczenie wewnątrz gigantycznej chmury molekularnej, która ją zrodziła.

Młode protogwiazdy generują silne pola magnetyczne. W połączeniu z rotacją gwiazdy, te pola odrzucają materię od gwiazdy, tworząc spektakularne strumienie w kształcie klepsydry, które pochodzą z biegunów gwiazdy. Te strumienie tworzą widoczne fale uderzeniowe w materii wokół gwiazdy, co można zobaczyć jako filamentowe struktury.

W otoczeniu gwiazdy znajdują się wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne (PAH). Są to związki organiczne obfite w całym Wszechświecie, które mogą przyczynić się do powstania życia. W obrazie świecą one na niebiesko, w tym także w strukturach filamentowych.

Czerwona część w centrum to gruba warstwa gazu i pyłu otaczająca młodą gwiazdę, oświetlona przez jej energię. Biały obszar między czerwonym a niebieskim to mieszanka materiałów, w tym więcej PAH oraz gazów zjonizowanych, takich jak neon i inne węglowodory.

To piękne widowisko oddziaływania materii i energii jest przemijające. Z biegiem czasu potężne strumienie protogwiazdy oczyści jej otoczenie z większości gazu i pyłu, chociaż zachowa ona swój dysk protoplanetarny. Ostatecznie gwiazda stanie się gwiazdą ciągu głównego, łatwo widoczną bez zasłony gazu i pyłu. Wtedy układ planetarny gwiazdy będzie się formować.

JWST dostarcza odpowiedzi na wiele pytań dotyczących formowania się protogwiazd i ich ewolucji. Dalsze obserwacje pomogą nam zrozumieć procesy tworzenia się gwiazd i ich otoczenia.

Źródło: Yahoo News