Skip to main content

Odkrycie nowej fazy superjonicznej lodu, znanego jako lód XIX, stanowi fascynujący krok w dziedzinie nauk planetarnych. Superjoniczny lód to nietypowa forma lodu wody, która zachowuje się inaczej niż ten, z którym mamy do czynienia na Ziemi. Ta egzotyczna odmiana lodu ma strukturę sześciennej kraty, w której atomy tlenu pozostają nieruchome, podczas gdy zjonizowane atomy wodoru mogą swobodnie poruszać się, podobnie jak elektrony w metalach.

To właściwość superjonicznej lodu nadaje jej wysoką przewodność elektryczną. Przeszłe badania ujawniły istnienie superjonicy lodu, a teraz naukowcy odkryli nową fazę tego nietypowego lodu, którą nazwano Lód XIX. Nowy Lód XIX ma strukturę sześciennej kraty o środku bryłowym i wykazuje większą przewodność niż poprzednia faza, znana jako Lód XVIII.

Przewodnictwo ma tu istotne znaczenie, ponieważ poruszające się naładowane cząstki generują pola magnetyczne. To jest podstawą teorii dynamo, która opisuje, jak obracające się przewodzące płyny, takie jak płaszcz Ziemi lub wnętrza innych ciał niebieskich, dają początek polom magnetycznym.

Jeśli większą część wnętrza planety podobnej do Neptuna zajmowałby gęsty, ciekły lód, a mniej wirujący płyn, wpłynęłoby to na rodzaj pola magnetycznego, które była w stanie wytworzyć. Według Gleason i jej współpracowników, wnętrze Neptuna mogłoby zawierać dwie warstwy superjonicznej lodu o różnej przewodności. W takim przypadku pole magnetyczne generowane przez zewnętrzną warstwę ciekłego lodu oddziaływałoby z nimi inaczej, co sprawiałoby, że sytuacja staje się jeszcze bardziej nietypowa.

Wnioski Gleason i jej zespołu sugerują, że większa przewodność warstwy superjonicznej lodu, podobnej do Lodu XIX, sprzyjałaby powstawaniu skomplikowanych, wielobiegunowych pól magnetycznych, podobnych do tych emitowanych przez Urana i Neptuna.

Jeśli to się potwierdzi, będzie to satysfakcjonujący wynik po ponad 30 latach od momentu, gdy sonda kosmiczna Voyager II NASA, wystrzelona w 1977 roku, przeleciała obok naszych lodowych gigantów Układu Słonecznego i zmierzyła ich bardzo nietypowe pola magnetyczne.